Eran, een leven vol leven

Ergens in de herfst van 2005 begon de dochter over een hond, een nieuwe hond. Ze wou opnieuw een golden retriever. We keken in boeken, vroegen hondenvrienden raad en zochten een betrouwbare fokker met golden-retriever-pups. Die had ze niet, zei de mevrouw, wel een nest flatcoated retrievertjes. Die hebben hetzelfde karakter als de goldens, alleen nog wat aanhankelijker, beweerde ze.

We gingen kijken in het verre Hoei en waren meteen verkocht: zo'n zwart bolletje leven doet wat met een mens.

 

 

En zo kwam Eran bij ons.

Eran voor wie

 

 

 

geen stok te groot is

 

 

geen water te diep

 

 

geen schoot te smal

 

 

geen popje te vies om af te lebberen

 

 

geen bos te groot.

 

 

vol likjes

 

 

vol actie

 

onafscheidelijke vriend

 

 

 

En plots was het sprookje voorbij. Hij werd begin mei erg ziek, herstelde, maar begon in de nacht van 25 mei te hoesten en bloed op te geven. Acht uur later stierf hij.

 

 



 

 

Wat mist ze hem, haar trouwe kameraad, haar trooster, haar eerste eigen hond voor wie ze zo goed zorgde, haar speelvogel vol leven!