donderdag 21 februari 2013

Broodmandje en zo

Het werd de hoogste tijd dat ik me ook eens aan het broodmandje van Riet en Sanne ging wagen.

Eenvoudig patroon, weinig frulletjes en extra's, het feest kon beginnen.

Na wat gepruts en ruzie met het knutselrubber, ziehier het resultaat:

 
 
Blauw en wit, altijd mooi. (vind ik)
 
De buitenstof kocht ik een tijd geleden voor een patchworkdeken voor zus M, de gestreepte stof is Nani Iro, ooit bedoeld voor een kleedje dat absoluut mislukt is. Misschien kan ik het ding nog eens aanpassen, maar anders zal de stof hier en daar in quilts allerhande en andere projecten verschijnen. Het is dubbel geweven katoen, heel zacht en prachtig van kleur, voor mij toch.
 
 
 
 
 
En dan begon ik eindelijk aan de uitwerking van een idee dat al een tijdje in mijn hoofd broedde.
 
Ik wil voor de verjaardag van N twee placemats maken, die bij haar servies passen. Ze is blijkbaar even zot van iitala als ik en kreeg als kerstcadeau van haar (bijna) man een ontbijtset. Daar passen dan onderleggers bij, dacht ik zo.
 
Hier is het begin van wat blijkbaar toch een werk van lange adem wordt:
 
 
 
 
 
Zie je de overeenkomst?
 
 
 
Eerst ga ik nog wat verder met het streepjesmotief en dan ...
 
De bedoeling is dat ik er vormen uit knip die ik dan patchworkgewijs met effen delen verbind tot een placemat. Daarna nog een achterkant, een tussenlaag, alles doorstikken en van een mooi boordje voorzien.
 
Ik zal dus maar vlug eens streepjes gaan naaien, dan krijg ik het cadeau nog op tijd af!!!
 
En, niet verder vertellen he. Het zou voor N een verrassing moeten zijn.
 
 
 


 

zondag 10 februari 2013

Alles is mogelijk





Het begon met een bericht op de website van Elisabeth Hartman. de Amerikanen kunnen veel goed, veel minder goed, maar in het quilten zijn ze absoluut de besten!

Opdracht: zoek negen stukjes stof die elkaar kleurgewijs graag zien.

Na wat knippen en plakken (lees: stikken) was dit het resultaat:



















Van negen stofjes kreeg ik negen patchworklapjes. Nu kon ik verder aan de slag met inspiratie en/of fantasie.

De eerste stukken:


















 
 
 
En nu waren er heel wat opties.
 
Wat zou het worden?
 
 
Een tas?
 
Een placemat?
 
Een tafelloper?
 
Een dekentje?
 
Ik liet alle ideeën wat bezinken en ging voor het laatste voorstel.
Wij hebben één quilt in onze zetel liggen en eigenlijk kan daar volgens de echtgenoot nog eentje bij.
 
Dus op vraag van mijn man ga ik nog wat lapjes snijden, stikken en versmelten tot een nieuw dekentje. In deze tijden van sneeuw (jawel) en kou kunnen we dat wel gebruiken.

Alle stofjes komen uit mijn (bijna) eindeloze voorraad.






 


donderdag 7 februari 2013

verkleden

Uit de oude doos:

De verkleedtijd rond carnaval is voor vele ouders een spannende tijd. Dat was vroeger, toen de zoon en de dochter jonger waren, niet anders.

Ik naaide en maakte van de kinderen een leeuw, een troetelbeertje en nog veel meer.

De dochter had altijd een duidelijk en origineel idee over hoe ze met carnaval op school zou verschijnen.

En dus veranderden wij op een keer een zesjarig meisje in een kerstboom.

We maakten van een stuk dun schuimrubber (mousse dus) een kegel. Daarin sneden we V-vormige inkepingen die we met ijzerdraad omhoog draaiden.

Aan die 'takjes' hingen we kerstballen, geen glazen, ze moesten een dag op school met bijbehorende stoet door de omliggende straten overleven. 

De lichtjes waren een snoer met fietslampjes die op een batterij werkten. Het hele kostuum dateert uit de tijd voor de ledlampjes en dus moesten we zelf wat uitvinden. Aan de binnenkant van de boom hing een schakelaar die de lampjes bediende en de dochter deed stralen.

Een slinger maakte de versiering volledig.

Haar gezicht schilderden we groenig en de piek kwam op een soort muts.

Een groene broek, een groen trui en rode handschoenen als deel van de versiering maakten van M een bijna echte kerstboom.

In de klas ging het wat moeilijk. De juf tilde haar over een krukje en daar kon ze op zitten.

De kwaliteit van de foto is verschrikkelijk, sorry. Ze toont wel iets van de fantasie van de dochter en de kronkels waarin haar ouders zich wrongen om haar idee uit te voeren.


Het volgende jaar wou ze graag een ijsje met drie bollen worden, maar zover reikte ons knutseltalent en -zin toen jammer genoeg niet.