woensdag 30 december 2015

Teleurgesteld

Het is een weerkerend fenomeen: elk jaar tel ik af naar Kerstmis. De kerstboom staat zodra de advent begint om het gezellig te maken, ik bedenk en maak tafelversiering, laat de naaimachine en de draaischijf en keramiekoven hard werken om cadeautjes te fabriceren, ...

En dan hop, je knippert eens met je ogen  en alles is voorbij.

Ja, het was een gezellige kerstavond. We bakten ons eigen potje in gourmet-stijl en speelden spelletjes. We genoten van de cadeautjes en het zelf gemaakte eten, de dochter verzorgde heel professioneel mijn pink die in de scherpe keuken-mandoline was blijven steken, ...

Ja, het was een goed familiefeest op kerstdag met hapjes allerhande en een cadeautje voor iedereen. De buis was ook van de partij! (Enkele jaren geleden kreeg iemand een cadeau verpakt in een kartonnen koker. Die buis wordt sindsdien telkens doorgegeven en het is altijd spannend om te zien/raden wie de buis nu gaat krijgen en wat erin zou zitten)

En dan plots is Kerstmis voorbij en steken we de kerst-cd weer in de hoes, doen we de afwas en denken we met een beetje weemoed terug aan de lange voorbereiding en het feest zelf.

Elk jaar opnieuw ben ik teleurgesteld omdat het allemaal zo vlug gaat. Ik had nauwelijks de tijd om te genieten en nu is het al weer een herinnering.

Misschien verwacht ik er teveel van? Misschien ben ik op het moment zelf niet aandachtig genoeg, altijd bezig en bezorgd voor het goede verloop? Op een 'klein' familiefeest, als niet iedereen komt/kan komen, zijn er toch nog 28 broers en zussen met kinderen en kleinkinderen.

Morgen is het oudjaar. Ook dat wordt gezellig en nu ga ik echt mijn best doen om erbij te blijven, van het moment te genieten. Dan kan de kerstboom daarna weg zonder al te veel pijn  in mijn hart. 

Voor iedereen een fijne overgang van oud naar nieuw en een mooi, gelukkig en vredig 2016!




donderdag 24 december 2015

Op tijd voor een zalige Kerstmis

Alles is op tijd klaar!

De figuurtjes kwamen heelhuids uit de oven. Dat is altijd even in spanning afwachten. Geen nood. Ze zagen er prima uit!


 
 
 
 
De quilt / het dekentje is doorstikt, gewassen en gedroogd, klaar als cadeautje.
 
 
 
 
 
Het waaide zo hard dat ik buiten geen foto kon maken. Er was ook geen assistent(e) in huis om een handje toe te steken. De zetel heeft me dan geholpen.
 
 
 
En de achterkant:
 
 
 
 
Gisteren had ik nog tijd om voor het familie-kerstfeest een bloem/plantenstuk te maken.
 

 



Ik stak tussen de takken van de planten een lichtslinger, die je niet kunt zien in het zonlicht. Morgen mag iedereen een porseleinen figuurtje meenemen als aandenken. Er zitten er 30 in. Dat zou juist genoeg moeten zijn.

En vanavond vierden we Kerstmis met ons gezinnetje: we hadden aperitief-met-hapje, cadeautjes, gourmet en spelletjes. Ik ben de grote verliezer vandaag :-(
Misschien ligt dat wel aan een ontbrekend stukje van mijn pink. Dat heb ik daarstraks per ongeluk met de mandoline afgesneden. Niet echt fijn en met heel veel bloed.  Gelukkig is al mijn werk klaar. Ik kan nu rustig gaan zitten en genieten!

Ik wens iedereen een fijne, gezellige, vredevolle kerst!

zondag 20 december 2015

Bijna!

Deze figuurtjes wachten om in de oven te mogen. Het zal daar lekker warm zijn, dicht bijeen op 1260°C!


 
 
porselein uitgerold tot 2 à 3 mm en dan uitgestoken met koekjesvormen
 
 
Morgen zijn ze dan (hopelijk) klaar, nog juist op tijd voor Kerstmis.
 
 
 
Die enkele potjes mogen er ook bij:
 
 
porselein en steengoed, geglazuurd met semi transparant glazuur
 
 
 
Ik duim dat alles goed komt. Morgen kan  de oven open, nu in spanning afwachten!
 
Keramiek is een geduldoefening; dat komt goed van pas ;-)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


donderdag 3 december 2015

Winterrust

Ik ben normaal niet vlug klein te krijgen, maar een aantal gebeurtenissen en ervaringen van de laatste tijd hebben mij toch op mijn knieën gedwongen.

Als het allemaal niet zo goed meer lukt, heb je twee mogelijkheden: toch doorgaan of rust nemen.
Doorgaan is geen optie, dat lukt me niet meer, rusten dus en alles een versnelling lager schakelen.
Ook dan zijn er enkele opties: je kunt in je bed blijven liggen, je kunt je op de zetel aan de tv vastklampen of je kunt je met een hobby bezighouden.
Optie één is niets voor mij (is trouwens praktisch gezien onmogelijk), optie twee beviel me niet erg.
De echte oplossing op dit moment is de naaimachine, want zelfs als lezen me niet zo goed meer lukt, kan ik me naaiend wel concentreren.

Ik was al even met een winterproject, een nieuw dekentje, bezig en vanmiddag was de voorkant ineengepuzzeld en genaaid.

 
 
Dat doet deugd!!!
 
 
De achtergrondstof is een grijs katoentje met witte stippen. Met een beetje goede wil zijn het sneeuwvlokjes tegen een grijze hemel. Voor de boompjes gebruikte ik kleine lapjes uit mijn voorraad- of restjesbak.
 
 
Nu nog een achterkant, een warme tussenvulling en alles doorstikken.
 
 
Ik ben met mezelf aan het overleggen: zou ik er afscheid van kunnen nemen (door het dekentje cadeau te doen) ofwel zou ik er toch liever zelf onderkruipen?
Tijd brengt zoals altijd raad!