maandag 23 juli 2012

Mijn vakantiegevoel

Een dag te laat voor het vakantiegevoel van de vorige week. Sorry.


Deze week genoten we van:

  • een kanjer van een verkoudheid

  • een avondje kletsen en zogezegd naaien bij Schoten Stikt

  • een parkeerboete op een plek waar ik wel mocht parkeren, netjes in de rij tussen de anderen

  • een verloren trouwring

  • het leegmaken van de zolder

  • vele bezoeken aan het containerpark en de kringloopwinkel

  • een  teruggevonden trouwring

  • de zon!!!!


Zoals je ziet,  was het niet allemaal even vrolijk, maar eind goed, al goed!!!




zaterdag 21 juli 2012

Blij

GEVONDEN!


Overal hebben we gezocht en opnieuw gekeken.

En opeens vanmorgen lag mijn dierbare trouwring zomaar voor mijn voeten!

Ik ben zo blij dat ik wel een feestje zou kunnen geven, of minstens een fles bubbels opentrekken.

Dankuwel, iedereen die mijn of een andere engelbewaarder aansprak! Het heeft geholpen.

En nee, ik doe hem niet meer zonder reden van mijn vinger.
En ja, ik zal hem altijd netjes op zijn plaats leggen als ik hem niet draag.
En nee, ik zal er niet meer mee spelen.

En nu ga ik een danske placeren!




vrijdag 20 juli 2012

Mottige zomerdagen

Ik moet eens even zagen en zeuren. Het moet, want gewoonlijk lucht dat op, alhoewel...

Het begon allemaal met een stomme verkoudheid, gekregen van de echtgenoot die ze op zijn beurt waarschijnlijk uit Engeland meebracht. Die Engelsen mogen hun cadeautjes houden!

Met mijn hoofd vol watten en mijn neus en ogen vol water deed ik woensdagavond aan tafel mijn ring uit. Ik zie hem nog zo voor me liggen.
In de auto onderweg naar Schoten Stikt voelde ik de lege plek aan mijn vinger. Ik wou nog terugkeren, maar in een straat met middenberm is dat niet vanzelfsprekend en ik was al aan de late kant...

En nu is de ring spoorloos!
Niemand die hem gezien heeft.

Ik heb de stofzuigerzak al uitgepluisd, letterlijk inderdaad.
Ik heb de vuilnisbak leeggekieperd.
Ik heb met een lang stok onder de piano gekeuterd.
Ik heb aan de hond en de kat gevraagd of ze iets gouds gezien hadden, nee dus.
Mijn man heeft met de zaklamp onder tafel gezocht, ik heb gisteren nochtans gestofzuigd en gedweild.

Nu zul je zeggen, ach het is maar een ring, maar dat is nu juist het bijzondere: het is niet zomaar een ring.

Jaren geleden kreeg ik van mijn (toen nog niet) man een gouden munt om daar een ring van te laten maken.
Het werden twee ringen, voor elk een (eigenlijk kwam er nog een ring uit, maar dat is een ander verhaal). In een beetje oranje kleur goud, want er zit wat koper bij. 
En toen we later trouwden, hoefden we niet meer op zoek naar een gepaste ring, we hadden onze eigen, speciaal voor ons ontworpen en gesmede ringen.

En nu zijn mijn handen naakt!
Straks wil ik samen met mijn man de hele kamer ondersteboven keren.
Zo'n ring heeft geen pootjes, is het huis niet uitgegaan en houdt zich dus hier of daar onder een kast of een verhuisdoos verscholen.

Ik bid ondertussen alle schietgebedjes die ik ken. Sint Antonius is weer mijn beste vriend, in de hoop dat ik mijn ring weer vind.

Als jullie nu mee duimen, komt alles misschien weer goed!





zondag 15 juli 2012

Mijn vakantiegevoel

Deze week genoot ik van

  • de kat van de vriendin-buurvrouw die eenzaam was en twee keer per dag eten wou. En vooral de verhalen over de Griekse vakantie daarna, inclusief de gebroken voet en het gips (das natuurlijk minder fraai).

  • een nieuw vestje met een nieuw kleedje dankzij het stofje dat L me gaf toen ik haar ging helpen met de blinde rits.


  • de laatste voorstelling van het wereldfestival van folkore hier in Schoten.
De Chinese meisjes met extra lange (valse) vingernagels


  • het vuurwerk achteraf.


  • en de smoutebollen natuurlijk!

En morgen zou het de verjaardag zijn van Samuel, de oudste zoon van zus G, die vorig jaar in mei plots heel onverwacht overleed. We denken heel speciaal aan hem en drinken een glaasje op zijn korte, maar welgevulde leven.

Mijn vakantieweek was weer goed gevuld.




De juiste kleur!

Inpakken doen we tot nu toe tussen de soep en de patatten (grapje) en dus blijft er af en toe tijd over voor prettiger werk.

Vorig jaar begon ik aan een vestje voor mezelf. De verschillende panden worden in verschillende wol of katoen en in verschillende kleuren gebreid.
Breien is één ding. Het geheel ineensteken is wel een ander paar mouwen.

Maar! de oplossing zat in de nieuwe naaimachine (heel toepasselijk op aandringen van mijn man Jeanmarieke gedoopt). De Pfaff naaide zonder verpinken alles tot een mooi geheel, ik breide er nog een halsboordje aan en vlocht er wat lintjes in.

En ziedaar:






De voorkant is gebreid in merinowol,










 de rug in tweed-katoen, de mouwen in mohair en de kleine lapjes en flapjes in baby-merino. Het patroon komt uit Passie voor breien van Leigh Radford.















Nu had ik een nieuw probleem: er was wel een vestje en ik vind het heel mooi, maar ik heb eigenlijk geen rokjes, bloesjes, t-shirts of kleedjes die eronder passen.

En weer was het Lot mij goedgezind en wel in de vorm van een stofje.
Vorige week ging ik L even inwijden in de geheimen van de blinde rits en daar stopte ze me zowaar het ideale stofje in mijn handen. Precies die kleuren die bij mijn 'nieuwe'  vestje pasten!

Dus Jeanmarieke deed weer haar werk en samen met de overlock (heeft jammer genoeg nooit een naam gekregen) maakten we er dit geheel van.


Het kleedje is een model uit Knipmode 2011/12. Ik verkortte de mouwen tot juist over mijn elleboog, want de mouwen van het vestje zijn niet heel lang. Op de foto is het niet heel duidelijk, maar het voorpand is aan een zijnaad gerimpeld in de taille, ideaal voor ronde vormen!

Annabelle, de paspop, was gelukkig en ik ook. Na wat hulp van buurvrouw, vriendin S kwam ook de zoom helemaal goed en kon de modeshow beginnen!

Om verhuisdozen in te pakken en over te brengen, misschien niet direct de juiste outfit. Verhuizen duurt echter niet eeuwig en na de 'zomer' komt de echte herfst en dan kan ik hiermee paraderen.





maandag 9 juli 2012

Het lege nest

Nee, ik heb (nog) geen last van het syndroom dat vele moeders lastig valt als het stil wordt in huis.

Hier raakt het ene nest leeg, kasten worden vervangen door verhuisdozen, alle inhoud wordt met een kritisch oog bekeken en krijgt een nieuwe bestemming, van meenemen over kringloopwinkel tot containerpark.

Het nieuwe nest  is nog niet vol, op de garage na. Die lijkt nu meer op een depot van een of ander opslagbedrijf. Bouwmateriaal en gereedschap voor vliegtuigen, boeken, boeken, handtassen (ik heb iets met Italiaanse handtassen), nog meer boeken, stoffen, nog meer stoffen,... alles staat voorlopig mooi opgestapeld. Hopelijk vinden eekhoorntjes en muizen de weg naar de grot van Ali Baba pas als die dingen al lang weer hun vaste plaats gekregen hebben.

Nu komt de grappige overgangstijd met problemen van waar heb ik dat gelaten, is dat al ingepakt en overgebracht, hebben we dat weggegooid, hadden we dat niet beter aan zus of vriend gegeven, enz... Als je denkt dat je iets van onze inboedel kunt gebruiken, gil maar, we hebben van heel wat veel te veel!

Gisteren hebben we binnenhuisinrichter gespeeld met een plan op schaal en meubeltjes in papier. Onze 'nieuwe' woonkamer is niet heel groot en we willen toch wel de lange tafel, stoelen, een grote zitbank en wat kasten meenemen. Dat werd dus puzzelen. We hebben goed gelachen en af en toe een advieslijn geraadpleegd. Je moet weten dat we twee rolstoelen hebben in de naaste familie. Die zus en dat petekind willen we ook van spijs en drank kunnen voorzien en daarom moest de doorgang tussen de grote pentax-lenzen-kast en een muurtje breed genoeg zijn voor gasten op wielen. Komt allemaal dik in orde! A en S kom maar kijken!

Straks verkopen we de grote vierzitsbank uit onze woonkamer hier. Dan wordt het nest zichtbaar leger. Ik ga de overtrekken nog eens met veel liefde wassen en dan nemen we afscheid van een diepe, zachte en gezellige sofa. Ik weet het, het is maar een ding, het heeft geen ziel, maar hij neemt toch een heleboel herinneringen mee en de lege plek zal ons nog meer met de neus op de feiten drukken: we gaan hier weg!

Goed, nu ga ik weer aan de slag: wassen, samenbinden, rondrijden, sorteren, inpakken en tussendoor of achteraf als ontspanning stikken met mijn nieuwe vriend(in). Die wordt nl. pas helemaal op het einde verhuisd. Ah ja!







woensdag 4 juli 2012

het gaat vooruit

Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit!

De eerste werkstukken met mijn nieuwe naaivriend(in) zijn klaar of bijna klaar.

Nummer een was een eenvoudige boodschappentas, niet heel groot dus makkelijk te dragen:



Het model is heel simpel, maar het was dan ook de bedoeling om de nieuwe machine te testen. Dat is goed gelukt, vooral werken met paspel is nu een feest , nu ja, feestje dan ;-)
Een paspelvoetje is toch een groot gemak. Geen gesukkel met de instelling van het ritsenvoetje, paspel maken, alles op de juiste plek, het gaat eigenlijk vanzelf.



Daarna maakte ik op bestelling twee brillenzakjes, een rood voor de rode bril en een groen voor de ...

Daar zijn nog geen foto's van, want ze moesten vlug mee op reis naar Griekenland. Zij blij!


Het volgende project is voor vriendin L die me haar naaimachine uitleende. Nu de vakantie van Janome voorbij is, mag ze een grote tas meenemen. Het wordt een 'gezichtjestas' met witte voering. Binnenin zit een zakje - met - gezicht om in de stijl te blijven.
Ik denk wel dat ze er blij mee zal zijn. Van kleurrijke gezichtjes wordt iedereen vrolijk, met of zonder zon.
















Stikken gaat super goed en ik zit al vol plannen voor nieuwe projecten. Er liggen stofjes en patronen klaar voor kleedjes, broeken en tassen. Oh ja, ik heb ook een Japans tassenboek gekocht. Moooooi!!! Binnenkort kan ik daar waarschijnlijk ook iets van laten zien.


Ook in de tuin gaat het verbazend goed vooruit:



Groenten en kruiden groeien en bloeien hier allemaal in bakken, potten en oude vuilnisbakken. Dat gaat prima, hoewel de sla-oogst dit jaar niet zo overvloedig zal zijn. Tot nu toe zijn wij in Schoten al aan de meeste geweldige regenbuien en onweders met wateroverlast ontsnapt. regelmatig plantjes gieten is dan de boodschap. De courgetjes, brocolli en paprika-in-wording kreeg ik als piepkleine plantjes van vriendin Liesje.

Ook bloemen staan volop in knop en in bloei:

De klimrozen doen wat van hen verwacht wordt: klimmen en de tuin rood kleuren.


En aan de andere kant hebben we lavatera en witte roosjes.
De Franse zonnebloemen zijn voor augustus, dan wordt die kant van de tuin weer geel.


Clematis in knop


De bloemen zullen voor een van de volgende dagen zijn.

Heerlijk toch, zo'n tuintje waar je elke dag weer wat anders in vindt.
En wacht maar! Volgend jaar tussen als ons nieuwe groen, midden in de natuur van Schoten wordt het zeker zo mooi.


Nu ga ik weer wat dozen vullen met boeken voor het nieuwe nest en andere voor de kringloopwinkel en de lezende medemens.