dinsdag 15 januari 2019

Van de oude en de nieuwe tijd

Van zolang ik me kan herinneren stond er bij ons thuis een oude secretaire, een meubeltje dat uit het ouderlijke huis van mijn grootmoeder kwam.
Die grootmoeder zorgde voor het Nederlandse bloed in mij en in haar ouderlijk huis bleven drie van zussen, voor ons 'de tantes' wonen. Dat huis was mooi ingericht met massa's antieke meubelen en stoffen allerhande, want de tantes maakten grote poppen in allerlei beroepskleding op bestelling.

Uit dat huis erfde mijn vader onder andere een mooie secretaire, een meubeltje met vakjes en schuifjes en het toeval wil dat ik daar nu juist super verliefd op ben: schuifjes, vakjes, bakjes allerhande.

Dat 'secretairereke' zoals wij het noemden, zou later voor mij zijn. Zoveel was zeker. Iedereen thuis wist dat. Dat schrijfmeubeltje en ik, wij hoorden gewoon bijeen.

En zo gebeurde! Toen mijn moeder bij ons kwam wonen, was er in haar studio beneden (kangoeroewoning) geen plaats voor het oude meubeltje en zo kwam het bij ons terecht, in onze grote living.
Nu heeft mijn laptop er een plaats gekregen: oud en modern bijeen. Ik heb mijn eigen plek, ik kan genieten van de vakjes en de schuifjes. Eigenlijk heeft het secretaireke een opknapbeurt nodig, want er de tijd heeft zijn handtekening achtergelaten. Maar ik zie het zo graag zoals het is: oud, een beetje beschadigd en door verschillende generaties gebruikt. Laat het maar staan. Ik ben er zo blij mee!

 
 
 
 
 
Ach, het stelt allemaal niet veel voor en het is maar een meubeltje. En toch maakt mij dit blij en gelukkig: ik gebruik iets dat ook in het huis van mijn ouders, mijn grootouders, mijn overgrootouders, ... stond en dienst deed. Dat is toch een heerlijke gedachte?!




Geen opmerkingen: