maandag 24 december 2018

Kerstmis

En dan is het Kerstmis.

De dagen zijn kort, donker door de laaghangende wolken en de regen.
Geen witte kerst dit jaar, geen sneeuwballen en glijpartijen.
Wel lichtjes overal en gezellige warmte.






Aan mij gaat die opgeklopte vrolijke sfeer dit jaar een beetje voorbij. Ik ben wat weemoedig: dit is allicht de laatste kerst voor de zoon. En enkele dagen geleden overleed mijn vroegere schoonvader, de grootvader van mijn kinderen. Genoeg emoties om stil van te worden en ook mijn eigen doen en laten te overdenken.

En toch is er morgen het jaarlijkse familiefeest met veel volk: wij zijn met veel kinderen, klein- en achterkleinkinderen; met of zonder de zoon: hij kan de drukte en de warmte van veel familie niet aan en moet op tijd terug naar de psychiatrische afdeling waar hij verblijft.

Ik trek mijn mooie kleren aan, probeer aan niets te denken en vier samen met mijn zussen en broers, die hopelijk mijn zenuwen en emotie begrijpen.

Genoeg geklaagd! Ik wens iedereen een vredige, warme, gezellige kerst. Dat is uiteindelijk al wat we nodig hebben.


2 opmerkingen:

Khadetjes zei

Ik lees en word heel heel erg stil. Wij vierden (ja, vieren!) een tweede Kerst met een lege stoel. Vorig jaar was dat heel erg onwerkelijk wegens te vers, te rauw, te alles. Het was nog steeds rauw, maar op een vreemde manier ook mooi. Want hoewel ons hart voorzichtig aan het genezen is, voelt haar keuze nog steeds als ons falen. En ook onze en haar redding.
Geen idee of je Eva Mouton kent, maar dit vind ik een schoontje (https://www.instagram.com/p/BrgX7NaAEG6/). Ik weet zeker dat jouw familie Ronny met een open hart ontvangen hebben. Alle goeds het komende jaar.

wapiti zei

Dankjewel! Ik volg Eva Mouton elke week in De Standaard.
Dit is inderdaad een heel schoontje.