Van oude stoffen een nieuwe jas

Ja, gisteren was hij af, de winterjas die ik bijna helemaal naaide met oude en geërfde materialen.

Zoals ik vroeger al vertelde, kreeg ik van zus M een doos met stoffen die zij niet meer zag zitten. Ik wel en een van de stofjes werd in mijn hoofd al vlug een jas en een ander zou een prachtige voering worden.

Ik heb een mooie winterjas, maar voor een dikke trui is die wat te smal (of ik dikker geworden) en ook mijn polsen zullen bij vriesweer niet tevreden zijn. Een ruime jas met extra lange mouwen zou het worden.
Dus ging ik aan de slag: patroon kiezen (werk van lange adem), patroon overnemen, stof knippen, naaien, lostornen, opnieuw naaien, nog eens diep nadenken, weer naaien, en... klaar!

 

 

 

Een grijze jas, bereidwillig getoond door mijn verstelbare vriendin Annabelle. Het model komt uit Knipmode oktoberbijlage 2013, maar door de soepele stof krijgt het een heel ander effect.

 

 

Omdat een winterjas van dunne stof de naam winterjas niet echt waard is, gebruikte ik een stuk wolvilt als tussenvoering. Ik had al jaaaaren een mooie lap witte wol waar ik graag een vest van wou maken. Er was maar één probleem: mijn armen zijn lang en de lap wol vrij kort.

Als je witte stof lang genoeg laat liggen, gaat die vanzelf wat vergelen en dan is het probleem vlug opgelost, een vest kan dan niet meer. Als tussenvoering wou de wollen lap wel verder door het leven gaan. En zo kan de wol me deze winter toch warm houden.

Voor de mouwen kocht ik bij Ikea een fleece dekentje. Zo ziet de binnenkant er dan uit (de nette afwerking komt nog):

 

 

 

 

Ook de voering komt uit de doos van zus M en de knopen haalde ik van een vest dat ik ooit voor de dochter maakte en daarna te warm waste.

 



 



En nu heb ik een ruime winterjas met diepe zakken en lange mouwen. Mijn polsen en handen hoeven de vrieskou niet meer te vrezen!

 

 

 

 

Ik ben weer een gelukkige vrouw, klaar voor een volgend project, alleen, kiezen is moeilijk!