In de mode

Zo'n elf jaar geleden volgde ik voor het eerst een cursus keramiek. Ik leerde duimpotjes maken, met rolletjes een vorm opbouwen, plakken uitrollen en allerlei figuren boetseren. Later leerde ik in een ander atelier ook de eerste beginselen van het draaien. Mijn moeder, zussen en mijn lief kregen mijn 'kunstwerken' cadeau en op onze slaapkamer staan de getuigen van mijn wroeten met klei.

 

Dit jaar schreef ik me eindelijk in de academie in om de kunst en het ambacht van de keramiek echt en helemaal onder de knie te krijgen. Twee namiddagen per week leert Griet ons tot in de details alle knepen van het kleivak en zie ik vooral bij de andere cursisten prachtige objecten verschijnen.

En wat lees ik vandaag in Knack? Keramiek is in de mode! ..... Ik ben dus in de mode!

Al van in mijn jonge jaren ben ik bezig met naald en draad. Ik stikte mijn eerste patchworksprei toen ik op kot zat. Dat dekentje was trouwens samengesteld uit oude stofjes (recyclage avant la lettre) zodat ik mijn kindertijd opnieuw beleefde met stukjes uniformbloes, keukengordijn, zomerkleedje, ... Wat later leerde een ervaren naaister me hoe ik een broek moest naaien. Zij deed het me voor, ik probeerde het daarna zelf en toen was ik vertrokken voor een lange reis met de naaimachine.

 

Ondertussen heb ik een stoffenverslaving, brengen familie en vrienden me hun oude lappen en plak in bijna vast aan mijn geweldige Pfaffs. 

En wat hoor en lees ik nu in de media? Naaien en recycleren is hip! ..... Ik ben dus hip bezig!

Breien leerden wij vroeger op school. Ik herinner me dat ik in het zesde leerjaar de enige was in de klas die zelf mijn breiwerk kon opzetten. Of ik dat echt zo goed kon, weet ik niet meer. Ik was vooral te koppig om toe te geven dat een beetje hulp misschien nog welkom zou zijn.
Ik heb sokken gebreid, weliswaar niet zoveel als enkele van mijn vele zussen, truien en vesten voor mezelf, mijn man en de kinderen, sjaals en mutsen. Ik heb nog wol voor een flink aantal winters en mooie breiboeken.

En wat blijkt nu? Breien is in! Breien is tof! Breien is jong! ..... Ik ben dus een toffe!

Wow, ik wist niet dat ik, gewoon te gewoon*, dat nog zou beleven.

 

Ik dank jullie allemaal, dames en heren, jongens en meisjes, dat jullie samen met mij en vele anderen handwerk hip maakten, dat jullie mij en jezelf en zovelen overal in de wereld altijd opnieuw inspiratie gaven en geven en aanmoedigen om telkens weer de grens te verleggen en een volgend project aan te durven.


Ik zou zo zeggen:

Leve het handwerk en doe zo voort! Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

 

 

*Gewoon te gewoon



ik ben gewoon te gewoon
ik hoef niet zo te stressen
dan maar niet de beste
gewoon gewoon
ik ben gewoon te gewoon
het is me om het even
ga fluitend door het leven
gewoon gewoon
Kinderen voor kinderen