Al mijn hele leven ben ik verslaafd aan lectuur.
Toen ik als zesjarige de kneepjes van het leesvak onder de knie kreeg, ging er bijna letterlijk een hele wereld voor mij open.
Wij leerden lezen met het leesplankje van Hoogeveen
Bij het leesplankje dat elk kind had, hoorde een blikken doosje met alle letters die op de plank voorkwamen. Eerste opdracht: zo vlug mogelijk de letterblokjes op de juiste plaats leggen. Misschien is daar mijn liefde voor scrabble en puzzelen ontstaan.
In het eerste leesboekje lazen we over elke prent een verhaaltje. Ik ken de meeste nog gewoon uit het hoofd, zo hard werden ze ingedreund. Dat na mij nog vijf zussen dezelfde verhaaltjes moesten lezen, zal mijn geheugen ook wel geholpen hebben, denk ik.
Het dagelijkse leven van Wim en zijn zusjes Jet en Zus was voor mij een openbaring. Stel je voor: Wim is jarig, op school tekent de juf voor hem een vlag op het bord en thuis staat er een wagen te wachten, een bokkenwagen! Een bokkenwagen?! Daar had ik nog nooit van gehoord en die Wim kreeg er gewoon een voor zijn verjaardag! Wondere wereld van de boeken.
Vanaf de herfstvakantie in het eerste leerjaar ging ik met mijn vader naar de bibliotheek om zelf boeken uit te zoeken. Man, man, man, verslonden heb ik die verhalen. Mij kon je altijd ergens vinden in een hoekje met een boek(je). Het eerste boekje dat ik zelfstandig kon lezen ging over een jongetje in een boom kroop op de vlucht voor een tijger. Zijn vader kon hem bevrijden door de tijger rond de boom te laten lopen, zo snel dat de geel - zwart gestreepte tijger één grote veeg werd op het papier. Die 'tijgerveeg' kon de vader bijeenschrapen als deeg en daar werden lekker pannenkoeken van gebakken. Als geweldig ongelooflijk verhaal kon dat wel tellen! Ik was vertrokken voor een lange leesreis.
En ken je dit nog? (samen met de dochter voor tv genieten en daarna uit volle borst zingen)
Kinderen voor kinderen
Het is me op het lijf geschreven. Uren heb ik lezend op toilet doorgebracht. Als kind, maar later ook wanneer het kleine kamertje de ideale vluchtplek voor onstuimige kindertjes was.
De laatste jaren is door omstandigheden het lezen wat op de achtergrond geraakt, maar een tijdje geleden ben ik opnieuw met veel plezier begonnen. Maar dat is geen nostalgie meer en die ervaringen bewaar ik voor een volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten