We zijn nu al even thuis en proberen het 'gewone' leven weer op te pakken, maar ik moet zeggen dat het wat moeizaam gaat. Er zitten te veel beelden en herinneringen in mijn hoofd, ik neem regelmatig de gids vast om een etappe na te lezen en opnieuw te beleven en ik probeer de frisse wind die door mijn geest waaide, vast te houden.
Want zo'n camino doet wat met een mens! Er is niet alleen het dagelijkse stappen in weer en wind, in zon, hitte en regen (water in de schoenen!); je ontmoet er mensen van over de hele wereld met hun eigen ideeën en inzichten, hun eigen gewoonten; je slaapt er met wildvreemden in één ruimte; je deelt vreugde, pijn en pleisters met anderen; je laat je beslommeringen los en leert te relativeren. Het resultaat is vernieuwde energie en een open geest met weer een pak minder oordelen en vooroordelen.
Camino de Santiago de Compostela: we komen volgend jaar terug voor het tweede deel en de kers op de taart: de aankomst!
Beetje gedramatiseerde kust-met-pad in Baskenland. Wij liepen over het pad rechts bovenaan de foto, dan naar beneden in het midden wen zo weer naar boven tot op de hoogte links bovenaan.
Sfeerbeeld van onze vorige aankomst in Santiago de Compostela.
Alle foto's van onze tocht vind je hier: http://public.fotki.com/chip51/camino-del-norte/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten