Minitasje

Een tijdje geleden vroeg zus A me of ik voor haar een tasje kon maken. Het moest een klein tasje zijn, dat ze aan de leuning van haar elektrische rolstoel kon hangen.

De lente laat nog altijd op zich wachten, er valt in de tuin niet heel veel te beleven en nog minder te doen, ideale tijd voor wat binnenwerk.

Ik zocht een lapje kunstleer, want zus A gaat ook bij regenweer wel eens op stap en dan wil ze haar centjes droog bewaren. De binnenkant werd een vrolijk katoentje.

 

 

 

 

 

 



Het werd een eenvoudig model, rechthoekig met een smalle bodem en een handvat aan de zijnaden.

  

 Om het nepleer goed te kunnen stikken, gebruikte ik het ingebouwde boventransport, een geweldig ding.

 

 Het handtasje is groot of klein genoeg voor een gsm, een identiteitskaart, een bankkaart en wat kleingeld. Meer neemt zus A niet mee.

 

 

 

 

 

 

Ook mensen in een rolstoel zijn dikwijls het doelwit van grijpgrage handen. Daarom voorzag ik het tasje van een rits, een felgroene, een lentegroene.

 

 

 

Als je binnenkort ergens een rolstoel ziet voorbijsnorren met een handtasje vrolijk bengelend aan de leuning, dan zit daar mijn zus A in, met haastige spoed onderweg.