dinsdag 9 oktober 2018

Moeder-zijn gaat nooit over

Wat was ik toch blij en fier toen ik dat kleine dropje voor het eerst in mijn armen kreeg.
52 cm 3,5 kg kind dat alleen maar kan spartelen, huilen, drinken en slapen.
En met de baby kreeg ik ook een overweldigend moedergevoel cadeau.

Voor de meesten onder ons is dat allemaal heel normaal en natuurlijk, maar ik kreeg mijn eerste kind via adoptie. Bijna een maand oud was hij en hij maakte van mij een moeder.

En nu, zoveel jaren later wordt mijn moeder-zijn weer hard aangesproken. Want hoewel de baby van toen nu een volwassene van 1,80 m en 70 kg is, blijf ik voor hem zorgen als dat nodig is.

Als wij in gevaar verkeren, ons ziek voelen of veel pijn hebben, roepen we op onze moeder.
Een jonge man met psychische problemen en emotionele onrijpheid doet dat nog harder.
Een twaalftal dagen geleden werd hij gedwongen opgenomen en gisteren beslisten de vrederechter en de psychiater dat hij nog moet blijven. Daarenboven ziet de evolutie van zijn keelkanker er niet goed uit om niet te zeggen zeer slecht. Hij heeft zijn mama nodig.

En ikzelf?
Je kind zien lijden is van het ergste dat je kan overkomen. Het leven van en met onze zoon is voor zijn ouders, zijn zus en zeker voor hemzelf een grote lijdensweg geweest. We hebben alles geprobeerd, we hebben mooie momenten gekend, maar ook veel problemen. Hij heeft voor super veel stress gezorgd en toch ... als hij huilend belt, zijn verdriet uitschreeuwt, breekt mijn moederhart. Ik kan niet veel doen, alleen luisteren, bemoedigen en liefhebben.


Mijn zussen en broers zeggen me dat ik nu rust kan vinden, nu hij verzorgd wordt. Ze weten niet hoe verdriet en zorgen mijn hele wezen onrustig maken. Aan geadopteerde kinderen wordt wel eens gezegd: "jij bent niet in mijn buik gegroeid, maar in mijn hart". Dat hart wordt nu zwaar op de proef gesteld, want moeder-zijn gaat nooit over en ik zie hem toch zo graag!

 
 
 

4 opmerkingen:

Lies zei

Ik vind dit zo erg om te lezen. Mijn dochter is pas 10, maar als moeder wil je inderdaad altijd je kind kunnen beschermen, helpen, ongeacht hoe oud of jong hij/zij is... en als dat onmogelijk is (al is je zoon nu ook ongetwijfeld in goede, professionele handen), dan breekt dat moederhart... Heel veel sterkte!!

vrolijk by Leen zei

Heel veel sterkte!

Khadetjes zei

Ik lees en mijn hart breekt een stukje om het jouwe. Op veel momenten kun je niets doen, maar telt het "er zijn". Je kunt een ander mens geen mooier ding geven dan iemand die er voor jou is, dat hij of zij niet alleen is. Ieder woord vertelt mij hoe hard jij dat bent x

wapiti zei

Dankjewel voor jullie bemoedigende woorden.