We gingen kijken in het verre Hoei en waren meteen verkocht: zo'n zwart bolletje leven doet wat met een mens.
En zo kwam Eran bij ons.
Eran voor wie
geen stok te groot is
geen water te diep
geen schoot te smal
geen popje te vies om af te lebberen
geen bos te groot.
vol likjes
vol actie
onafscheidelijke vriend
En plots was het sprookje voorbij. Hij werd begin mei erg ziek, herstelde, maar begon in de nacht van 25 mei te hoesten en bloed op te geven. Acht uur later stierf hij.
Wat mist ze hem, haar trouwe kameraad, haar trooster, haar eerste eigen hond voor wie ze zo goed zorgde, haar speelvogel vol leven!
Heel veel sterkte ...
BeantwoordenVerwijderenOh wat erg zeg, sterkte! Het was echt een prachtige hond
BeantwoordenVerwijderenMooie herinnering voor haar en voor al wie Eran kende!
BeantwoordenVerwijderen