zondag 29 december 2013

Wensen

Drukke tijden zijn het hoewel ik me elk jaar voorneem om het rustig aan te doen en niet te veel hooi op mijn vork te nemen.

Dit jaar kwam de extra drukte uit een heel onverwachte hoek in de persoon van E, een vrouw uit Nieuw-Zeeland, die we drie jaar geleden op de Camino op weg naar Compostela leerden kennen. Ze woont nu in Canada, was in Zwitserland voor een alternatieve therapie en om een lang en ingewikkeld verhaal kort te maken, nu logeert ze twee weken bij ons.

Daardoor bleef er (buiten het maken van een buffetje voor 32 familieleden) niet veel tijd over voor mijn strikt eigen ding. Ik naaide wel een rok voor mezelf, kwestie van er met Kerstmis wat goed en feestelijk uit te zien, maar mijn man, die nooit iets zegt over wat ik draag, vond het maar een raar ding en mijn dochter fronste haar wenkbrauwen en dus deed ik de nieuwe rok uit en verknipte hem tot een vertrouwder model. Trendsetters zijn duidelijk geen familie van mij!

Vandaag gaan we WO I achterna richting Ieper en Diksmuide. De beide grootvaders van onze gast vochten in Flanders Fields en dan is een bezoekje aan de resten een must, nietwaar?!

Gelukkig heerst er hier in huis niets anders dan vrede (en soms wat spraak- en cultuurverwarring).

Ik wens jullie allemaal heel veel momenten, even mooi en stralend als de dauwdruppels op het mos!

Foto van mijn man met zijn geweldig oog voor details









vrijdag 13 december 2013

Verbeelding

De dagen worden korter, donkerder. En dan doet een lichtje heel veel deugd. Niet dat ik me slecht voel, verre van, ik ben zeer gelukkig en blij met de warme kachel en de gezelligheid in huis.

Enkele dagen geleden zat er een pakketje in de bus, een envelop uit de buurt van Leuven.
Wat er in het pakje zat, was nog vrolijker dan de envelop zelf.



Misschien zie je het niet goed, maar op de versierde envelop liggen tabblaadjes, kleine hondjes. Daarnaast cadeaulabeltjes voor de komende feesten, een mooi kaartje en een brief. Allemaal van Kathleen van Verbeelding en Fanny&Laura.

Een lichtpuntje in de korte dagen, zo'n super brief met prachtige inhoud.

Dankjewel, Kathleen van Verbeelding, je hebt me echt blij gemaakt!


En vandaag gingen we op tocht naar Kalmthout, eerst naar de decemberwinkel waar ik van een porseleinkunstenares twee supermooie schaaltjes kocht. Cadeau voor mijn moeder!







Gemaakt van Mont Blanc porselein, een porseleinsoort die heel transparant is als je er een b.v.kaarsje in zet.






Een beetje verder was de kerstmarkt van de instelling waar petekind S verblijft. Ook die bewoners (meervoudig gehandicapten) hadden mooie dingen gemaakt, die ze op hun kerstmarkt te koop aanboden. We namen een kaars mee naar huis omdat S heel zeker wist dat hij er mee aan gewerkt had.

En zo hebben we weer wat lichtpuntjes in ons huis. Wij zijn gelukkige mensen!



woensdag 11 december 2013

In de mode

Zo'n elf jaar geleden volgde ik voor het eerst een cursus keramiek. Ik leerde duimpotjes maken, met rolletjes een vorm opbouwen, plakken uitrollen en allerlei figuren boetseren. Later leerde ik in een ander atelier ook de eerste beginselen van het draaien. Mijn moeder, zussen en mijn lief kregen mijn 'kunstwerken' cadeau en op onze slaapkamer staan de getuigen van mijn wroeten met klei.

 
Dit jaar schreef ik me eindelijk in de academie in om de kunst en het ambacht van de keramiek echt en helemaal onder de knie te krijgen. Twee namiddagen per week leert Griet ons tot in de details alle knepen van het kleivak en zie ik vooral bij de andere cursisten prachtige objecten verschijnen.

En wat lees ik vandaag in Knack? Keramiek is in de mode! ..... Ik ben dus in de mode!

Al van in mijn jonge jaren ben ik bezig met naald en draad. Ik stikte mijn eerste patchworksprei toen ik op kot zat. Dat dekentje was trouwens samengesteld uit oude stofjes (recyclage avant la lettre) zodat ik mijn kindertijd opnieuw beleefde met stukjes uniformbloes, keukengordijn, zomerkleedje, ... Wat later leerde een ervaren naaister me hoe ik een broek moest naaien. Zij deed het me voor, ik probeerde het daarna zelf en toen was ik vertrokken voor een lange reis met de naaimachine.

 
Ondertussen heb ik een stoffenverslaving, brengen familie en vrienden me hun oude lappen en plak in bijna vast aan mijn geweldige Pfaffs. 

En wat hoor en lees ik nu in de media? Naaien en recycleren is hip! ..... Ik ben dus hip bezig!

Breien leerden wij vroeger op school. Ik herinner me dat ik in het zesde leerjaar de enige was in de klas die zelf mijn breiwerk kon opzetten. Of ik dat echt zo goed kon, weet ik niet meer. Ik was vooral te koppig om toe te geven dat een beetje hulp misschien nog welkom zou zijn.
Ik heb sokken gebreid, weliswaar niet zoveel als enkele van mijn vele zussen, truien en vesten voor mezelf, mijn man en de kinderen, sjaals en mutsen. Ik heb nog wol voor een flink aantal winters en mooie breiboeken.



En wat blijkt nu? Breien is in! Breien is tof! Breien is jong! ..... Ik ben dus een toffe!

Wow, ik wist niet dat ik, gewoon te gewoon*, dat nog zou beleven.

 

Ik dank jullie allemaal, dames en heren, jongens en meisjes, dat jullie samen met mij en vele anderen handwerk hip maakten, dat jullie mij en jezelf en zovelen overal in de wereld altijd opnieuw inspiratie gaven en geven en aanmoedigen om telkens weer de grens te verleggen en een volgend project aan te durven.


Ik zou zo zeggen:

Leve het handwerk en doe zo voort! Hoe meer zielen hoe meer vreugd!
 
 
*Gewoon te gewoon

ik ben gewoon te gewoon
ik hoef niet zo te stressen
dan maar niet de beste
gewoon gewoon
ik ben gewoon te gewoon
het is me om het even
ga fluitend door het leven
gewoon gewoon

Kinderen voor kinderen








dinsdag 10 december 2013

Cadeautjestijd

De donkerste dagen van het jaar worden traditioneel verlicht door vredeswensen, gezellig samenzijn en feest. Bij feest passen cadeautjes en ook dit jaar neem ik deel aan de kerstswap-plus van hoemmelke en *mimi's*. We maken een verrassing voor onze swappartner en de plus is een cadeautje voor een kind dat door omstandigheden niet veel cadeautjes krijgt.

Mijn swapgeschenk is alleen in mijn hoofd al klaar (voor mij heel belangrijk), de uitvoering komt nog. Een passend stofje heb ik al, zoals meestal komt het uit het stoffenparadijs uit de buurt. Ik vrees dat ik zo langzamerhand een echte stoffenverslaving ontwikkel, want ik kan die zaak niet verlaten zonder een stapeltje lapjes/lappen. Voor mij evenaart de Stoffenverkoop in Kapellen zowat het Aards Paradijs. Nu nog wat meer tijd om al die schatten te verwerken!
 
 


Goed, ik ging dus aan de slag voor het kindje van de kerstswap-plus. Een tweetal weken geleden zag ik in Stitch-magazine (Amerikaans naaitijdschrift waar ik me zo'n twee jaar geleden per ongeluk op abonneerde) een patroon voor een knuffelrendier. Dat leek me een prima kerstgeschenk.

En ja, vanmorgen zat Huppeldepup, het stoffen rendier in onze kerstboom:

 
 
 
Het beestje is gemaakt van lapjes uit mijn ruime voorraad. Ik heb geen kerststoffen gebruikt omdat het rendier ook na de feesten dienst kan blijven doen.
 
Eigenlijk ben ik vooral gevallen voor het gewei.
 
 
 
Kijk, hij staat al klaar om in de doos te springen, die hem naar de Post zal brengen. Ik hoop dat hij zachte handjes vindt, een kindje dat nog plaats heeft voor een extra knuffelbeest.
 
 
 
 
 

 
 
 


zondag 8 december 2013

Warm Antwerpen

 

De geschiedenis zal ons leren of dit een juiste titel blijkt; gisteren was het in ieder geval raak!

De winter van Antwerpen werd feestelijk in vuur en licht gezet en wij waren er ook (samen met al, al, al die anderen)



 Dansje met gelijken en





















 
 
 
 
poging tot een dansje met een niet-alien
 
 
 
Warm was het alleen dicht bij de vuren die hier en daar brandden, zeker niet hoog boven de stad in het reuzenrad
 
 
 
Maar we genoten vanop de eerste rij van de feestelijke afsluiter op de tonen van oude en minder oude kerstliedjes
 




Thuis is het gelukkig altijd warm en gezellig licht

 
Ik wens jullie allemaal een warme en gezellige winter met de yogi-tea-spreuk van vandaag:
 'the purpose of life is to enjoy every moment of life'.
 
Ik ben al volop bezig!
 
 
 


maandag 2 december 2013

Van oude stoffen een nieuwe jas


Ja, gisteren was hij af, de winterjas die ik bijna helemaal naaide met oude en geërfde materialen.

Zoals ik vroeger al vertelde, kreeg ik van zus M een doos met stoffen die zij niet meer zag zitten. Ik wel en een van de stofjes werd in mijn hoofd al vlug een jas en een ander zou een prachtige voering worden.

Ik heb een mooie winterjas, maar voor een dikke trui is die wat te smal (of ik dikker geworden) en ook mijn polsen zullen bij vriesweer niet tevreden zijn. Een ruime jas met extra lange mouwen zou het worden.
Dus ging ik aan de slag: patroon kiezen (werk van lange adem), patroon overnemen, stof knippen, naaien, lostornen, opnieuw naaien, nog eens diep nadenken, weer naaien, en... klaar!


 
 
 
Een grijze jas, bereidwillig getoond door mijn verstelbare vriendin Annabelle. Het model komt uit Knipmode oktoberbijlage 2013, maar door de soepele stof krijgt het een heel ander effect.
 
 
Omdat een winterjas van dunne stof de naam winterjas niet echt waard is, gebruikte ik een stuk wolvilt als tussenvoering. Ik had al jaaaaren een mooie lap witte wol waar ik graag een vest van wou maken. Er was maar één probleem: mijn armen zijn lang en de lap wol vrij kort.
Als je witte stof lang genoeg laat liggen, gaat die vanzelf wat vergelen en dan is het probleem vlug opgelost, een vest kan dan niet meer. Als tussenvoering wou de wollen lap wel verder door het leven gaan. En zo kan de wol me deze winter toch warm houden.
Voor de mouwen kocht ik bij Ikea een fleece dekentje. Zo ziet de binnenkant er dan uit (de nette afwerking komt nog):
 

 
 
 
Ook de voering komt uit de doos van zus M en de knopen haalde ik van een vest dat ik ooit voor de dochter maakte en daarna te warm waste.
 

 





En nu heb ik een ruime winterjas met diepe zakken en lange mouwen. Mijn polsen en handen hoeven de vrieskou niet meer te vrezen!
 
 

 
 
Ik ben weer een gelukkige vrouw, klaar voor een volgend project, alleen, kiezen is moeilijk!